عرصۀ پهناور ادبیات فارسی ظرفیت بسیاری را در تدارک فرهنگ‌های تخصّصی ایجاب می‌کند. فرهنگ اصطلاحات عروض یکی از این مقتضیات است که به‌ویژه با هدف سازش میان عروض سنّتی و جدید تدوین شده است. تنوع مداخل، تعاریف موجز اما جامع، منابع اصیل، زبان ساده، آوانگاری و اعراب‌گذاری اصطلاحات از مختصّات بارز این فرهنگ است. تخصیص برابرهای انگلیسی برای اصطلاحات عروض هرچند به‌دشواری اما به کوشش مؤلف در پایان کتاب با فهرست الفبایی و ترجمۀ دوسویه فراهم آمده است.