اداره امور کشور نیازمند سازوکارهای ویژه‌ای است که یکی از آنها دولت محلی است. دولت محلی واقعیتی انکارناپذیر و دارای مبانی فلسفی پایدار برای اداره امور عمومی محلی و وجه اشتراک تمامی مکاتب فلسفی–سیاسی به شمار می‌آید. این پدیده جغرافیای سیاسی در مفهوم واقعی خویش، مبتنی بر اصول دموکراتیک بوده، دارای ماهیت تمرکززدا، تصمیم‌گیری از پایین به بالا، محلی‌گرا و محله‌مبنا، شهروندمدار، مشارکت‌پذیر، مسئولیت‌پذیر، پاسخگو و حساب‌پس‌ده، دارای استقلال مالی و خودگردان و رابطه افقی قدرت با سایر سطوح قدرت می‌باشد. این فرایند در نظریه‌های مدرن «گاورننس» نام گرفته است و بر تعامل و هم‌افزایی نیروهای حکومتی، دولتهای محلی، بخش خصوصی و جامعه مدنی برای اداره بهتر امور عمومی محلی تأکید دارد.